Curd Jürgens
Hθοποιός
Βιογραφία
Curd Gustav Andreas Gottlieb Franz Jürgens (13 Δεκεμβρίου 1915 – 18 Ιουνίου 1982) ήταν γερμανοαυστριακός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Στις αγγλόφωνες ταινίες εμφανιζόταν συνήθως ως Curt Jurgens. Ήταν γνωστός για τον ρόλο του Ernst Udet στην ταινία Des Teufels General. Στους αγγλόφωνους ρόλους του περιλαμβάνονται ο κακός του Τζέιμς Μποντ, Καρλ Στρόμπεργκ, στην ταινία Ο κατάσκοπος που με αγάπησε (1977), ο Έρικ Καραντίν στην ταινία Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα (1956) και ο καθηγητής Ιμάνουελ Ραθ στην ταινία Ο μπλε άγγελος (1959).
Πρώιμη ζωή
Ο Γιούργκενς γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1915 στο δήμο Σολν του Μονάχου, Βασίλειο της Βαυαρίας, Γερμανική Αυτοκρατορία. Ο πατέρας του, Κουρτ, ήταν έμπορος από το Αμβούργο και η μητέρα του, Μαρί-Αλμπερτίν, ήταν καθηγήτρια γαλλικών Είχε δύο μεγαλύτερες δίδυμες αδελφές, τη Ζανέτ και τη Μαργκερίτ. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος πριν γίνει ηθοποιός μετά από προτροπή της ηθοποιού συζύγου του, Λουίζ Μπάσλερ. Πέρασε μεγάλο μέρος της πρώιμης καριέρας του στη σκηνή της Βιέννης. Λόγω των σοβαρών τραυματισμών που υπέστη σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το καλοκαίρι του 1933, δεν μπόρεσε να κάνει παιδιά.
Ο Γιούργκενς ήταν επικριτικός απέναντι στον ναζισμό στην πατρίδα του, τη Γερμανία. Το 1944, μετά τα γυρίσματα του Wiener Mädeln, διαπληκτίστηκε με τον Robert Kaltenbrunner (αδελφό του υψηλόβαθμου Αυστριακού αξιωματούχου των SS Ernst Kaltenbrunner), τον SS-Obersturmbannführer Otto Skorzeny και ένα μέλος του προσωπικού του Baldur von Schirach σε ένα βιεννέζικο μπαρ χωρίς να γνωρίζει ποιοι ήταν. Μετά από αυτό το γεγονός, ο Jürgens στάλθηκε σε στρατόπεδο εργασίας για τους “πολιτικά αναξιόπιστους” στην Ουγγαρία. Μετά από μερικές εβδομάδες κατάφερε να δραπετεύσει και κρύφτηκε. Ο Jürgens έγινε Αυστριακός πολίτης μετά τον πόλεμο.
Καριέρα
Ο Jürgens συνέχισε να υποδύεται στρατιώτες σε πολλές πολεμικές ταινίες. Αξιοσημείωτες ερμηνείες σε αυτό το πνεύμα είναι ο ρόλος του στην οθόνη στην ταινία Des Teufels General (1955, Ο στρατηγός του διαβόλου), μια μυθοπλαστική απεικόνιση του ιπτάμενου άσου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στρατηγού της Luftwaffe στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ernst Udet, ενώ ακολούθησε η ταινία του Roger Vadim Et Dieu… créa la femme (Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα) με πρωταγωνίστρια την Brigitte Bardot.
Η πρώτη ταινία του Jürgens στο Χόλιγουντ ήταν το The Enemy Below (1957), στην οποία υποδύθηκε έναν Γερμανό κυβερνήτη υποβρυχίου. Το 1962, υποδύθηκε τον Γερμανό στρατηγό Günther Blumentritt στην ταινία The Longest Day (1962). Αργότερα, στην ταινία του Τζέιμς Μποντ Ο κατάσκοπος που με αγάπησε (1977), υποδύθηκε τον κακό Karl Stromberg, έναν κοινωνιοπαθή βιομήχανο που προσπαθεί να μετατρέψει τον κόσμο σε ωκεάνιο παράδεισο. Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν ως Maître Legraine, δίπλα στους Alain Delon και Claude Jade στο κατασκοπευτικό θρίλερ Teheran 43 (1981). Στην αγγλόφωνη τηλεόραση, υποδύθηκε τον καγκελάριο Όττο φον Μπίσμαρκ σε αρκετά επεισόδια της σειράς του BBC Fall of Eagles (1974) και εμφανίστηκε ως στρατηγός Βλαντιμίρ στο Smiley’s People του BBC (1982).
Ο τάφος του Jürgens στο κεντρικό νεκροταφείο της Βιέννης
Αν και εμφανίστηκε σε περισσότερες από 100 ταινίες, ο Jürgens ήταν επίσης ένας αξιοσημείωτος ηθοποιός του θεάτρου. Ήταν μέλος πολλών θεάτρων στη Βιέννη (Volkstheater 1938-1941, Burgtheater 1940-1953 και 1965-1968, κ.ά.). Έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο του έργου Jedermann του Hugo von Hofmannsthal στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ από το 1973 έως το 1977 – αναμφισβήτητα ο πιο προβεβλημένος ρόλος για γερμανόφωνο άνδρα ηθοποιό. Το 1966 εμφανίστηκε σε μια σύντομη παράσταση στο Μπρόντγουεϊ, στο θέατρο Eugene O’Neill Theatre, απέναντι από την Geraldine Page, σε σκηνοθεσία του George Schaefer.
Η τελευταία του θεατρική εμφάνιση ήταν με την Κρατική Όπερα της Βιέννης στις 9 Μαρτίου 1981 ως Bassa Selim στην όπερα του Μότσαρτ Die Entführung aus dem Serail. Σκηνοθέτησε επίσης μερικές ταινίες με περιορισμένη επιτυχία, π.χ. Bankraub in der Rue Latour, και έγραψε σενάρια, π.χ. Bonus on Death.
Το 1976 ονόμασε τα απομνημονεύματά του … und kein bißchen weise (Και καθόλου σοφό.
Ο Jürgens έδωσε τη γερμανική φωνή του δημοσιογράφου στη γερμανική μεταγλώττιση του 1980 της μουσικής εκδοχής του Jeff Wayne’s Musical Version of the War of the Worlds.
Προσωπική ζωή
Ο Jürgens διατηρούσε σπίτι στη Γαλλία, αλλά επέστρεφε συχνά στη Βιέννη για να εμφανιστεί στη σκηνή. Πέθανε εκεί από καρδιακή προσβολή στις 18 Ιουνίου 1982. Είχε υποστεί καρδιακή προσβολή αρκετά χρόνια πριν. Κατά τη διάρκειά της είχε μια παραλίγο εμπειρία θανάτου, κατά την οποία ισχυρίστηκε ότι πέθανε και πήγε στην κόλαση. Ο Γιούργκενς ενταφιάστηκε στο κεντρικό νεκροταφείο της Βιέννης.
Είχε ύψος 1,92 μ. Η Μπριζίτ Μπαρντό τον αποκάλεσε “ο Νορμανδός ντουλάπα” κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους για την ταινία Et Dieu… créa la femme.
Το καλοκαίρι του 1957 ο Jürgens είχε μια σύντομη αλλά έντονη σχέση με την ηθοποιό Romy Schneider.
Ο Jürgens ήταν παντρεμένος με την: Lulu Basler, ηθοποιός (15 Ιουνίου 1937 – 8 Οκτωβρίου 1947) (διαζευγμένος)
Judith Holzmeister (16 Οκτωβρίου 1947 – 1955) (διαζευγμένος)
Eva Bartok (13 Αυγούστου 1955 – 1956) (διαζευγμένος)[15].
Simone Bicheron (14 Σεπτεμβρίου 1958 – 1977) (διαζευγμένη)
Margie Schmitz (21 Μαρτίου 1978 – 18 Ιουνίου 1982) (θάνατός του)
Μερική φιλμογραφία
Königswalzer (1935) ως Kaiser Franz Joseph της Αυστρίας (πρώτη ταινία του Jürgens)
Οικογενειακή παρέλαση (1936) ως Graf Erik Stjernenhö
The Unknown (1936) ως Hans Wellenkamp
Love Can Lie (1937) ως φοιτητής Holger Engström
To New Shores (1937) ως φίλος του Bobby Wells
Tango Notturno (1937) ως φίλος του Jac, μουσικός (χωρίς πίστωση)
The Girl of Last Night (1938) ως Die drei Attachés (uncredited)
Salonwagen E 417 [de] (1939) ως Prinz Heinrich Karl
Weltrekord im Seitensprung (1940) ως Peter Enderlein, Kapellmeister
Herz ohne Heimat (1940) ως Bob (χωρίς πίστωση)
Operetta (1940) ως Karl Millöcker
Stimme des Herzens (1942) ως Volontär Drews
Whom the Gods Love (1942) ως αυτοκράτορας Joseph II
Οι γυναίκες δεν είναι άγγελοι (1943) ως Bandini
Ein glücklicher Mensch (1943) ως Petersen
Ein Blick zurück [de] (1944) ως Dr. Erich Thienwiebel
Eine kleine Sommermelodie (1944) ως Wolfgang Schwab
The Singing House (1948) ως Hans Storch, διευθυντής ορχήστρας
Hin und her [de] (1948) ως Prinz Bernardo
The Angel with the Trumpet (1948) ως Graf Leopold Thraun
On Resonant Shores (1948) ως Stefan Keller
The Heavenly Waltz (1948) ως Clemens M. Weidenauer
Verlorenes Rennen [de] (1948) ως George Miller
Das Kuckucksei (1949) ως Dr. Kurt Walla
Lambert Feels Threatened (1949) ως Kommissar Roland
Hexen [de] (1949) ως Heinz Wagner
Βιεννέζικα κορίτσια (1949) ως Graf Lechenberg
Bonus on Death (1950) ως Gunarson, τενόρος της όπερας
Der Schuß durchs Fenster (1950)
Kissing Is No Sin (1950) ως Kammersänger Felix Alberti
The Disturbed Wedding Night (1950) ως Lawrence Vinning
A Rare Lover (1950) ως Sascha Borotraz
Ein Lächeln im Sturm [de] (1951) ως Jean Langrand
Das Geheimnis einer Ehe [de] (1951) ως μαέστρος Felix Adrian
Der schweigende Mund [de] (1951) ως αρχιτέκτονας Reinhold
Gangsterpremiere [de] (1951) ως Kommissar
House of Life (1952) ως Axel Jolander
Knall and Fall as Imposters (1952) ως John Vandergold
1. Απρίλιος 2000 (1952) ως Capitano Herakles
Rose of the Mountain (1952) ως συνθέτης Jack Long
Praterherzen [de] (1953) ως Toni Brandstetter
They Call It Love (1953) ως Peter Malmö
Music by Night (1953) ως Hans Kersten
The Last Waltz (1953) ως Rittmeister Graf Sarassow
Τα πάντα για τον πατέρα (1953) ως Clemens Haberland
Meines Vaters Pferde I. Teil Lena und Nicoline [de] (1954) ως Pat
A Woman of Today (1954) ως Heinz Bender
Circus of Love (1954) ως Toni
Prisoners of Love (1954) ως Willi Kluge
Orient Express (1954) ως Bate
Η εξομολόγηση της Ina Kahr (1954) ως Paul Kahr
Du bist die Richtige [de] (1955) ως Stefan Selby
Des Teufels General (1955) ως στρατηγός Harry Harras
Αγάπη χωρίς ψευδαισθήσεις (1955) ως Walter
Die Ratten (1955) ως Bruno Mechelke
Heroes and Sinners (1955) ως Wolf Gerke
Du mein stilles Tal [de] (1955) ως Gerd
Devil in Silk (1956) ως Thomas Ritter
The Golden Bridge (1956) ως Balder
Without You All Is Darkness (1956) ως Dr. Robert Kessler
And God Created Woman (1956) ως Eric Carradine
The House of Intrigue (Ιταλικά: Londra chiama polo Nord) (1956) ως Colonel Bernes
Michael Strogoff (1956) ως Michel Strogoff
Πικρή νίκη (1957) ως ταγματάρχης Brand
Οφθαλμόν αντί οφθαλμού (1957) ως Dr. Walter
Les Espions (1957) ως Alex
The Enemy Below (1957) ως Von Stolberg
Tamango (1958) ως Captain John Reinker
This Happy Feeling (1958) ως Preston Mitchell
Εγώ και ο Συνταγματάρχης (1958) ως Συνταγματάρχης Prokoszny
The Inn of the Sixth Happiness (1958) ως Captain Lin Nan
Der Schinderhannes (1958) ως Johann ‘Schinderhannes’ Bückler
Le vent se lève [fr] (1959) ως Eric Muller
Ferry to Hong Kong (1959) ως Mark Bertram Conrad
The Blue Angel (1959) ως καθηγητής Immanuel Rath
Magnificent Sinner (1959) ως Τσάρος Αλέξανδρος Β’
I Aim at the Stars (1960) ως Wernher von Braun
Πλύση εγκεφάλου (1960) ως Werner von Basil
Gustav Adolf’s Page (1960) ως βασιλιάς Gustav Adolf
Bankraub in der Rue Latour (1961) ως Cliff MacHardy
Girl in a Suitcase (1961) ως Rich Guy in Boat (uncredited)
The Triumph of Michael Strogoff (1961) ως Michel Strogoff
Disorder (1962) ως πατέρας του Carlo
The Longest Day (1962) ως στρατηγός Günther Blumentritt
I Don Giovanni della Costa Azzurra (1962) ως κ. Edmond
Three Penny Opera [de] (1963) ως Captain Macheath
Miracle of the White Stallions (1963) ως στρατηγός Tellheim
Of Love and Desire (1963) ως Paul Beckmann
Nutty, Naughty Chateau (1963) ως Hugo Falsen
Hide and Seek (1964) ως Hubert Marek
Συνάντηση στο Σάλτσμπουργκ (1964) ως Hans Wilke, Γενικός Διευθυντής
Les Parias de la gloire (1964) ως Ludwig Goetz
Psyche 59 (1964) ως Eric Crawford
DM-Killer [de] (1965) ως Kurt Lehnert
Lord Jim (1965) ως Cornelius
Ποιος θέλει να κοιμηθεί; (1965) ως Stefan von Cramer
Zwei Girls vom Roten Stern (1966) ως Dave O’Connor
Congress of Love (1966) ως Τσάρος Αλέξανδρος Α’
Target for Killing (1966) ως Gérard van Looch / Giant
The Gardener of Argenteuil (1966) ως The Baron
Dirty Heroes (1967) ως στρατηγός Edwin von Keist
The Karate Killers (1967) ως Carl von Kessen
Der Lügner und die Nonne [de] (1967) ως Καρδινάλιος
OSS 117 – Διπλός πράκτορας (1968) ως Il Maggiore
The Doctor of St. Pauli (1968) ως Dr. Jan Diffring
Babeck [de] (1968, τηλεοπτική μίνι σειρά) ως Babeck
The Assassination Bureau (1969) ως Gen. von Pinck
Battle of the Commandos (1969) ως Gen. von Reilow
On the Reeperbahn at Half Past Midnight (1969) ως Hannes Teversen
Μάχη της Βρετανίας (1969) ως Baron von Richter
Μάχη της Νερέτβα (1969) ως Lohring
Slap in the Face (1970) ως Thomas Nathan Terbanks
Hotel by the Hour (1970) ως Kommissar Canisius
The Invincible Six (1970) ως Baron
Hello-Goodbye (1970) ως Baron De Choisis
The Priest of St. Pauli (1970) ως Konrad Johannsen
Cannabis (1970) ως Henri Emery
The Mephisto Waltz (1971) ως Duncan Mowbray Ely
Käpt’n Rauhbein aus St. Pauli [de] (1971) ως Captain Markus Jolly
Nicholas and Alexandra (1971) ως Γερμανός πρόξενος στην Ελβετία
Fieras sin jaula (1971) ως Ronald Marvelling
Kill! Kill! Kill! Kill! (1971) ως Grueningen
À la guerre comme à la guerre [fr] (1972) ως Ρώσος στρατηγός
Der Kommissar (TV) (1972-1973) ως Harald Bergmann / Dr. Hochstätter
The Vault of Horror (1973) ως Sebastian (τμήμα 3 “This Trick’ll Kill You”)
Επάγγελμα: Alvarez (1973) ως Alvarez
Μαλακά κρεβάτια, σκληρές μάχες (1974) ως στρατηγός Von Grotjahn
Fall of Eagles (TV, 1974) ως Otto von Bismarck
Radiografia di una Svastika (1974)
Cagliostro (1975) ως Καρδινάλιος Braschi
Derrick – 2η σεζόν, επεισόδιο 4: “Madeira” (1975) ως Paul Bubach
Der zweite Frühling [de] (1975) ως Fox
Povero Cristo [it] (1975) ως Man Engaging Giorgio
The Mimosa Wants to Blossom Too (1976) ως Josef Popov
Ab morgen sind wir reich und ehrlich [de] (1976) ως Senator Shelton
The Twist (1976) ως Le bijoutier / Κοσμηματοπώλης
The Spy Who Loved Me (1977) ως Karl Stromberg
Schöner Gigolo, armer Gigolo (1978) ως Prince
Breakthrough (1979) ως στρατηγός Hofmann
Missile X: The Neutron Bomb Incident (1979) (επίσης γνωστό ως Teheran Incident και Cruise Missile) ως Baron Marchant
Goldengirl (1979) ως Dr. Serafin
La lunga strada senza polvere [it] (1979) ως Cameo (χωρίς πίστωση)
La Gueule de l’autre (1979) ως Wilfrid
Warum die UFOs unseren Salat klauen [de] (1979) ως UFO Commander
Ο ύπνος του θανάτου (1980) ως κόμης St. Alyre
Teheran 43 (1981) ως Maître Legraine
Collin [de] (τηλεοπτική ταινία, 1981) ως Hans Collin
Smiley’s People (BBC TV, 1982) ως General Vladimir (τελευταίος κινηματογραφικός ρόλος)