Curd Jürgens

Hθοποιός

Βιογραφία

Curd Gustav Andreas Gottlieb Franz Jürgens (13 Δεκεμβρίου 1915 – 18 Ιουνίου 1982) ήταν γερμανοαυστριακός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Στις αγγλόφωνες ταινίες εμφανιζόταν συνήθως ως Curt Jurgens. Ήταν γνωστός για τον ρόλο του Ernst Udet στην ταινία Des Teufels General. Στους αγγλόφωνους ρόλους του περιλαμβάνονται ο κακός του Τζέιμς Μποντ, Καρλ Στρόμπεργκ, στην ταινία Ο κατάσκοπος που με αγάπησε (1977), ο Έρικ Καραντίν στην ταινία Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα (1956) και ο καθηγητής Ιμάνουελ Ραθ στην ταινία Ο μπλε άγγελος (1959).

Πρώιμη ζωή

Ο Γιούργκενς γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1915 στο δήμο Σολν του Μονάχου, Βασίλειο της Βαυαρίας, Γερμανική Αυτοκρατορία. Ο πατέρας του, Κουρτ, ήταν έμπορος από το Αμβούργο και η μητέρα του, Μαρί-Αλμπερτίν, ήταν καθηγήτρια γαλλικών Είχε δύο μεγαλύτερες δίδυμες αδελφές, τη Ζανέτ και τη Μαργκερίτ. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος πριν γίνει ηθοποιός μετά από προτροπή της ηθοποιού συζύγου του, Λουίζ Μπάσλερ. Πέρασε μεγάλο μέρος της πρώιμης καριέρας του στη σκηνή της Βιέννης. Λόγω των σοβαρών τραυματισμών που υπέστη σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το καλοκαίρι του 1933, δεν μπόρεσε να κάνει παιδιά.

Ο Γιούργκενς ήταν επικριτικός απέναντι στον ναζισμό στην πατρίδα του, τη Γερμανία. Το 1944, μετά τα γυρίσματα του Wiener Mädeln, διαπληκτίστηκε με τον Robert Kaltenbrunner (αδελφό του υψηλόβαθμου Αυστριακού αξιωματούχου των SS Ernst Kaltenbrunner), τον SS-Obersturmbannführer Otto Skorzeny και ένα μέλος του προσωπικού του Baldur von Schirach σε ένα βιεννέζικο μπαρ χωρίς να γνωρίζει ποιοι ήταν. Μετά από αυτό το γεγονός, ο Jürgens στάλθηκε σε στρατόπεδο εργασίας για τους “πολιτικά αναξιόπιστους” στην Ουγγαρία. Μετά από μερικές εβδομάδες κατάφερε να δραπετεύσει και κρύφτηκε. Ο Jürgens έγινε Αυστριακός πολίτης μετά τον πόλεμο.

Καριέρα

Ο Jürgens συνέχισε να υποδύεται στρατιώτες σε πολλές πολεμικές ταινίες. Αξιοσημείωτες ερμηνείες σε αυτό το πνεύμα είναι ο ρόλος του στην οθόνη στην ταινία Des Teufels General (1955, Ο στρατηγός του διαβόλου), μια μυθοπλαστική απεικόνιση του ιπτάμενου άσου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στρατηγού της Luftwaffe στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ernst Udet, ενώ ακολούθησε η ταινία του Roger Vadim Et Dieu… créa la femme (Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα) με πρωταγωνίστρια την Brigitte Bardot.

Η πρώτη ταινία του Jürgens στο Χόλιγουντ ήταν το The Enemy Below (1957), στην οποία υποδύθηκε έναν Γερμανό κυβερνήτη υποβρυχίου. Το 1962, υποδύθηκε τον Γερμανό στρατηγό Günther Blumentritt στην ταινία The Longest Day (1962). Αργότερα, στην ταινία του Τζέιμς Μποντ Ο κατάσκοπος που με αγάπησε (1977), υποδύθηκε τον κακό Karl Stromberg, έναν κοινωνιοπαθή βιομήχανο που προσπαθεί να μετατρέψει τον κόσμο σε ωκεάνιο παράδεισο. Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν ως Maître Legraine, δίπλα στους Alain Delon και Claude Jade στο κατασκοπευτικό θρίλερ Teheran 43 (1981). Στην αγγλόφωνη τηλεόραση, υποδύθηκε τον καγκελάριο Όττο φον Μπίσμαρκ σε αρκετά επεισόδια της σειράς του BBC Fall of Eagles (1974) και εμφανίστηκε ως στρατηγός Βλαντιμίρ στο Smiley’s People του BBC (1982).

Ο τάφος του Jürgens στο κεντρικό νεκροταφείο της Βιέννης

Αν και εμφανίστηκε σε περισσότερες από 100 ταινίες, ο Jürgens ήταν επίσης ένας αξιοσημείωτος ηθοποιός του θεάτρου. Ήταν μέλος πολλών θεάτρων στη Βιέννη (Volkstheater 1938-1941, Burgtheater 1940-1953 και 1965-1968, κ.ά.). Έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο του έργου Jedermann του Hugo von Hofmannsthal στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ από το 1973 έως το 1977 – αναμφισβήτητα ο πιο προβεβλημένος ρόλος για γερμανόφωνο άνδρα ηθοποιό. Το 1966 εμφανίστηκε σε μια σύντομη παράσταση στο Μπρόντγουεϊ, στο θέατρο Eugene O’Neill Theatre, απέναντι από την Geraldine Page, σε σκηνοθεσία του George Schaefer.

Η τελευταία του θεατρική εμφάνιση ήταν με την Κρατική Όπερα της Βιέννης στις 9 Μαρτίου 1981 ως Bassa Selim στην όπερα του Μότσαρτ Die Entführung aus dem Serail. Σκηνοθέτησε επίσης μερικές ταινίες με περιορισμένη επιτυχία, π.χ. Bankraub in der Rue Latour, και έγραψε σενάρια, π.χ. Bonus on Death.

Το 1976 ονόμασε τα απομνημονεύματά του … und kein bißchen weise (Και καθόλου σοφό.

Ο Jürgens έδωσε τη γερμανική φωνή του δημοσιογράφου στη γερμανική μεταγλώττιση του 1980 της μουσικής εκδοχής του Jeff Wayne’s Musical Version of the War of the Worlds.

Προσωπική ζωή

Ο Jürgens διατηρούσε σπίτι στη Γαλλία, αλλά επέστρεφε συχνά στη Βιέννη για να εμφανιστεί στη σκηνή. Πέθανε εκεί από καρδιακή προσβολή στις 18 Ιουνίου 1982. Είχε υποστεί καρδιακή προσβολή αρκετά χρόνια πριν. Κατά τη διάρκειά της είχε μια παραλίγο εμπειρία θανάτου, κατά την οποία ισχυρίστηκε ότι πέθανε και πήγε στην κόλαση. Ο Γιούργκενς ενταφιάστηκε στο κεντρικό νεκροταφείο της Βιέννης.

Είχε ύψος 1,92 μ. Η Μπριζίτ Μπαρντό τον αποκάλεσε “ο Νορμανδός ντουλάπα” κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους για την ταινία Et Dieu… créa la femme.

Το καλοκαίρι του 1957 ο Jürgens είχε μια σύντομη αλλά έντονη σχέση με την ηθοποιό Romy Schneider.

Ο Jürgens ήταν παντρεμένος με την: Lulu Basler, ηθοποιός (15 Ιουνίου 1937 – 8 Οκτωβρίου 1947) (διαζευγμένος)

Judith Holzmeister (16 Οκτωβρίου 1947 – 1955) (διαζευγμένος)

Eva Bartok (13 Αυγούστου 1955 – 1956) (διαζευγμένος)[15].

Simone Bicheron (14 Σεπτεμβρίου 1958 – 1977) (διαζευγμένη)

Margie Schmitz (21 Μαρτίου 1978 – 18 Ιουνίου 1982) (θάνατός του)

 

Μερική φιλμογραφία

Königswalzer (1935) ως Kaiser Franz Joseph της Αυστρίας (πρώτη ταινία του Jürgens)

Οικογενειακή παρέλαση (1936) ως Graf Erik Stjernenhö

The Unknown (1936) ως Hans Wellenkamp

Love Can Lie (1937) ως φοιτητής Holger Engström

To New Shores (1937) ως φίλος του Bobby Wells

Tango Notturno (1937) ως φίλος του Jac, μουσικός (χωρίς πίστωση)

The Girl of Last Night (1938) ως Die drei Attachés (uncredited)

Salonwagen E 417 [de] (1939) ως Prinz Heinrich Karl

Weltrekord im Seitensprung (1940) ως Peter Enderlein, Kapellmeister

Herz ohne Heimat (1940) ως Bob (χωρίς πίστωση)

Operetta (1940) ως Karl Millöcker

Stimme des Herzens (1942) ως Volontär Drews

Whom the Gods Love (1942) ως αυτοκράτορας Joseph II

Οι γυναίκες δεν είναι άγγελοι (1943) ως Bandini

Ein glücklicher Mensch (1943) ως Petersen

Ein Blick zurück [de] (1944) ως Dr. Erich Thienwiebel

Eine kleine Sommermelodie (1944) ως Wolfgang Schwab

The Singing House (1948) ως Hans Storch, διευθυντής ορχήστρας

Hin und her [de] (1948) ως Prinz Bernardo

The Angel with the Trumpet (1948) ως Graf Leopold Thraun

On Resonant Shores (1948) ως Stefan Keller

The Heavenly Waltz (1948) ως Clemens M. Weidenauer

Verlorenes Rennen [de] (1948) ως George Miller

Das Kuckucksei (1949) ως Dr. Kurt Walla

Lambert Feels Threatened (1949) ως Kommissar Roland

Hexen [de] (1949) ως Heinz Wagner

Βιεννέζικα κορίτσια (1949) ως Graf Lechenberg

Bonus on Death (1950) ως Gunarson, τενόρος της όπερας

Der Schuß durchs Fenster (1950)

Kissing Is No Sin (1950) ως Kammersänger Felix Alberti

The Disturbed Wedding Night (1950) ως Lawrence Vinning

A Rare Lover (1950) ως Sascha Borotraz

Ein Lächeln im Sturm [de] (1951) ως Jean Langrand

Das Geheimnis einer Ehe [de] (1951) ως μαέστρος Felix Adrian

Der schweigende Mund [de] (1951) ως αρχιτέκτονας Reinhold

Gangsterpremiere [de] (1951) ως Kommissar

House of Life (1952) ως Axel Jolander

Knall and Fall as Imposters (1952) ως John Vandergold

1. Απρίλιος 2000 (1952) ως Capitano Herakles

Rose of the Mountain (1952) ως συνθέτης Jack Long

Praterherzen [de] (1953) ως Toni Brandstetter

They Call It Love (1953) ως Peter Malmö

Music by Night (1953) ως Hans Kersten

The Last Waltz (1953) ως Rittmeister Graf Sarassow

Τα πάντα για τον πατέρα (1953) ως Clemens Haberland

Meines Vaters Pferde I. Teil Lena und Nicoline [de] (1954) ως Pat

A Woman of Today (1954) ως Heinz Bender

Circus of Love (1954) ως Toni

Prisoners of Love (1954) ως Willi Kluge

Orient Express (1954) ως Bate

Η εξομολόγηση της Ina Kahr (1954) ως Paul Kahr

Du bist die Richtige [de] (1955) ως Stefan Selby

Des Teufels General (1955) ως στρατηγός Harry Harras

Αγάπη χωρίς ψευδαισθήσεις (1955) ως Walter

Die Ratten (1955) ως Bruno Mechelke

Heroes and Sinners (1955) ως Wolf Gerke

Du mein stilles Tal [de] (1955) ως Gerd

Devil in Silk (1956) ως Thomas Ritter

The Golden Bridge (1956) ως Balder

Without You All Is Darkness (1956) ως Dr. Robert Kessler

And God Created Woman (1956) ως Eric Carradine

The House of Intrigue (Ιταλικά: Londra chiama polo Nord) (1956) ως Colonel Bernes

Michael Strogoff (1956) ως Michel Strogoff

Πικρή νίκη (1957) ως ταγματάρχης Brand

Οφθαλμόν αντί οφθαλμού (1957) ως Dr. Walter

Les Espions (1957) ως Alex

The Enemy Below (1957) ως Von Stolberg

Tamango (1958) ως Captain John Reinker

This Happy Feeling (1958) ως Preston Mitchell

Εγώ και ο Συνταγματάρχης (1958) ως Συνταγματάρχης Prokoszny

The Inn of the Sixth Happiness (1958) ως Captain Lin Nan

Der Schinderhannes (1958) ως Johann ‘Schinderhannes’ Bückler

Le vent se lève [fr] (1959) ως Eric Muller

Ferry to Hong Kong (1959) ως Mark Bertram Conrad

The Blue Angel (1959) ως καθηγητής Immanuel Rath

Magnificent Sinner (1959) ως Τσάρος Αλέξανδρος Β’

I Aim at the Stars (1960) ως Wernher von Braun

Πλύση εγκεφάλου (1960) ως Werner von Basil

Gustav Adolf’s Page (1960) ως βασιλιάς Gustav Adolf

Bankraub in der Rue Latour (1961) ως Cliff MacHardy

Girl in a Suitcase (1961) ως Rich Guy in Boat (uncredited)

The Triumph of Michael Strogoff (1961) ως Michel Strogoff

Disorder (1962) ως πατέρας του Carlo

The Longest Day (1962) ως στρατηγός Günther Blumentritt

I Don Giovanni della Costa Azzurra (1962) ως κ. Edmond

Three Penny Opera [de] (1963) ως Captain Macheath

Miracle of the White Stallions (1963) ως στρατηγός Tellheim

Of Love and Desire (1963) ως Paul Beckmann

Nutty, Naughty Chateau (1963) ως Hugo Falsen

Hide and Seek (1964) ως Hubert Marek

Συνάντηση στο Σάλτσμπουργκ (1964) ως Hans Wilke, Γενικός Διευθυντής

Les Parias de la gloire (1964) ως Ludwig Goetz

Psyche 59 (1964) ως Eric Crawford

DM-Killer [de] (1965) ως Kurt Lehnert

Lord Jim (1965) ως Cornelius

Ποιος θέλει να κοιμηθεί; (1965) ως Stefan von Cramer

Zwei Girls vom Roten Stern (1966) ως Dave O’Connor

Congress of Love (1966) ως Τσάρος Αλέξανδρος Α’

Target for Killing (1966) ως Gérard van Looch / Giant

The Gardener of Argenteuil (1966) ως The Baron

Dirty Heroes (1967) ως στρατηγός Edwin von Keist

The Karate Killers (1967) ως Carl von Kessen

Der Lügner und die Nonne [de] (1967) ως Καρδινάλιος

OSS 117 – Διπλός πράκτορας (1968) ως Il Maggiore

The Doctor of St. Pauli (1968) ως Dr. Jan Diffring

Babeck [de] (1968, τηλεοπτική μίνι σειρά) ως Babeck

The Assassination Bureau (1969) ως Gen. von Pinck

Battle of the Commandos (1969) ως Gen. von Reilow

On the Reeperbahn at Half Past Midnight (1969) ως Hannes Teversen

Μάχη της Βρετανίας (1969) ως Baron von Richter

Μάχη της Νερέτβα (1969) ως Lohring

Slap in the Face (1970) ως Thomas Nathan Terbanks

Hotel by the Hour (1970) ως Kommissar Canisius

The Invincible Six (1970) ως Baron

Hello-Goodbye (1970) ως Baron De Choisis

The Priest of St. Pauli (1970) ως Konrad Johannsen

Cannabis (1970) ως Henri Emery

The Mephisto Waltz (1971) ως Duncan Mowbray Ely

Käpt’n Rauhbein aus St. Pauli [de] (1971) ως Captain Markus Jolly

Nicholas and Alexandra (1971) ως Γερμανός πρόξενος στην Ελβετία

Fieras sin jaula (1971) ως Ronald Marvelling

Kill! Kill! Kill! Kill! (1971) ως Grueningen

À la guerre comme à la guerre [fr] (1972) ως Ρώσος στρατηγός

Der Kommissar (TV) (1972-1973) ως Harald Bergmann / Dr. Hochstätter

The Vault of Horror (1973) ως Sebastian (τμήμα 3 “This Trick’ll Kill You”)

Επάγγελμα: Alvarez (1973) ως Alvarez

Μαλακά κρεβάτια, σκληρές μάχες (1974) ως στρατηγός Von Grotjahn

Fall of Eagles (TV, 1974) ως Otto von Bismarck

Radiografia di una Svastika (1974)

Cagliostro (1975) ως Καρδινάλιος Braschi

Derrick – 2η σεζόν, επεισόδιο 4: “Madeira” (1975) ως Paul Bubach

Der zweite Frühling [de] (1975) ως Fox

Povero Cristo [it] (1975) ως Man Engaging Giorgio

The Mimosa Wants to Blossom Too (1976) ως Josef Popov

Ab morgen sind wir reich und ehrlich [de] (1976) ως Senator Shelton

The Twist (1976) ως Le bijoutier / Κοσμηματοπώλης

The Spy Who Loved Me (1977) ως Karl Stromberg

Schöner Gigolo, armer Gigolo (1978) ως Prince

Breakthrough (1979) ως στρατηγός Hofmann

Missile X: The Neutron Bomb Incident (1979) (επίσης γνωστό ως Teheran Incident και Cruise Missile) ως Baron Marchant

Goldengirl (1979) ως Dr. Serafin

La lunga strada senza polvere [it] (1979) ως Cameo (χωρίς πίστωση)

La Gueule de l’autre (1979) ως Wilfrid

Warum die UFOs unseren Salat klauen [de] (1979) ως UFO Commander

Ο ύπνος του θανάτου (1980) ως κόμης St. Alyre

Teheran 43 (1981) ως Maître Legraine

Collin [de] (τηλεοπτική ταινία, 1981) ως Hans Collin

Smiley’s People (BBC TV, 1982) ως General Vladimir (τελευταίος κινηματογραφικός ρόλος)